Pihak berkuasa perlu siasat, ambil tindakan tegas elak keharmonian antara agama terjejasKONTROVERSI berkaitan cubaan pihak tertentu untuk memesongkan akidah umat Islam, seperti yang didakwa di sebuah gereja di Petaling Jaya minggu lalu tidak harus dipandang ringan oleh pihak berkuasa.
Kehadiran 12 orang Islam di Gereja Methodist Damansara Utama (DUMC) pada majlis makan malam anjuran gereja terbabit sudah tentunya memerlukan penjelasan penuh dan segera oleh Kerajaan Negeri Selangor serta individu terbabit, iaitu tiga lelaki dan sembilan wanita yang membawa lapan kanak-kanak bersama mereka.
Apakah yang sebenarnya sudah terjadi? Di manakah silapnya? Mengapa boleh keadaan ini dibiarkan berlaku di sekeliling kita?
Kejadian di DUMC itu harus menyedarkan umat Islam seluruhnya dan pihak berkuasa supaya mempertahankan agama suci kita daripada dinodai oleh pihak tertentu.
Sebenarnya cerita mengenai umat Islam dipesongkan bukannya baru. Sejak beberapa tahun lalu pun sudah ada banyak kes mengenai orang Islam membuat permohonan kepada pihak berkuasa untuk menukar agama dan macam-macam lagi.
Justeru sudah tiba masa kita bersikap lebih tegas dan tidak membenarkan umat Islam terus dipermainkan oleh pihak tidak bertanggungjawab ini. Tidak cukup dengan isu halal haram, kini mereka cuba menyentuh soal akidah pula.
Semua pihak harus memainkan peranan dalam menangani isu ini. Kerajaan tidak boleh terlalu berlembut apabila berdepan dengan isu berkenaan. Undang-undang sedia ada, seperti Enakmen Nombor 1, 1988 iaitu Agama Bukan Islam (Kawalan Penyebaran di kalangan Muslim) yang dikuatkuasakan di Selangor dan negeri lain sejak lebih dua dekad lalu hendaklah diguna pakai dalam tindakan terhadap pihak yang cuba merosakkan akidah umat Islam baru-baru ini.
Enakmen itu sudah pun dikuatkuasakan di semua negeri kecuali Pulau Pinang dan Wilayah Persekutuan.
“Mungkin atas sebab itulah perbuatan murtad dan menyebar dakyah banyak berlaku di Kuala Lumpur,” kata Ahli Parlimen Kulim Bandar Baharu, Datuk Zulkifli Nordin.
Beliau menyeru kepada kerajaan supaya segera menggubal satu akta pencegahan dakyah agama lain bagi Wilayah Persekutuan.
“Gerakan ini sudah lama, cuma cara mereka berbeza. Saya tidak terkejut kalau DUMC melakukan perkara itu,” kata Zulkifli.
Beliau yang juga seorang peguam berkata, dalam kes di Selangor, kesalahan yang disabitkan ialah kesalahan sivil dan bukannya kesalahan syarie kerana negeri berkenaan sudah pun mempunyai akta yang mengawal penyebaran agama bukan Islam di kalangan Muslim.
Gereja terbabit menafikan ia berhasrat untuk memesongkan akidah individu Muslim pada majlis yang dianjurkan dan menganjurkannya untuk tujuan amal.
Bagaimanapun, Pengerusi Jawatankuasa Tetap Hal Ehwal Agama, Adat-Adat Melayu dan Kemudahan Awam Selangor, Datuk Dr Hasan Ali mempertahankan tindakan serbuan yang dilakukan oleh Jabatan Agama Islam Selangor (JAIS) itu.
Katanya, ketika serbuan itu, ada anggota gereja sedang berucap dan menyelitkan perkataan al-Quran. Terdapat juga bukti ada kegiatan penyebaran agama bukan Islam terhadap penganut agama Islam.
Sebelum ini kita pernah terdengar cerita mengenai umat Islam yang dipercayai murtad dan menjadi pengikut pertubuhan Kristian selepas dijanjikan ganjaran sehingga RM60,000 bagi setiap kejayaan memesongkan akidah rakan mereka menerusi pembaptisan.
Mereka yang menyertai kumpulan berkenaan lebih mudah lupa pada pegangan agama asal buat seketika selepas diberi minuman air ‘suci’ (holy water) dan selepas menjalani upacara pembaptisan di dalam kolam renang.
Kumpulan terbabit juga dikatakan menjalankan aktiviti dakyah dengan mengadakan siri ceramah yang diadakan secara sulit, malah turut memiliki perpustakaan komuniti di Sri Manja, Jalan Klang Lama.
Gejala berkenaan lebih membimbangkan kita kerana gaya kehidupan bebas yang semakin diamalkan oleh anak muda zaman kini, yang tidak begitu menghiraukan soal halal haram dan akidah.
Pergaulan bebas dan pemikiran terbuka juga boleh menyebabkan golongan berkenaan mudah terpengaruh dengan sebarang dakyah yang cuba disebarkan oleh pihak tertentu.
Apapun, dalam menangani isu berkenaan, kita berharap tiada pihak yang akan mempolitikkannya kerana ia boleh menyulitkan lagi keadaan.
Oleh : Razak Ghows
Setiap kali berlaku kejadian dan usaha untuk memesongkan akidah umat Islam dan seterusnya menghakis martabat sebagai agama Persekutuan sebagaimana yang berlaku di Gereja Methodist, Damansara Utama pada 3 Ogos 2011, tindakan umat Islam bukanlah sesuatu yang sukar untuk dijangkakan.Ada yang berdemonstrasi dalam jumlah yang kecil, parti-parti politik Melayu/Islam sibuk menyalahkan satu sama lain dan cuba memperoleh manfaat politik daripadanya dan ada juga yang menyerahkan memorandum kepada pihak-pihak tertentu dengan merujuk kepada frasa-frasa tertentu dalam Perlembagaan Persekutuan sebagai manifestasi ketidakpuasan hati mereka terhadap pihak tersebut.
Kemuncak daripada tindakan itu, mereka akan mengadu pula kepada Tuanku Sultan untuk mempertahankan ketertinggian dan kesucian agama Islam.
Sedar atau tidak umat Islam tidak lagi boleh selama-lamanya terlalu bergantung kepada perlindungan atau papahan undang-undang untuk mempertahankan mereka. Tanpa menidakkan keperluan kita memartabatkan dan meletakkan undang-undang negara pada tempat yang tinggi, kadang-kadang pergantungan yang keterlaluan pada perlindungan itu akan menyebabkan umat Islam dan bangsa Melayu kelihatannya menjadi umat yang begitu lemah dan tidak bermaya.
Dalam kes tuntutan kalimah Allah oleh agama Kristian sedikit masa dahulu, hasrat kita untuk mendapatkan perlindungan dengan merujuk kepada Enakmen Pengawalan Agama Islam Negeri-Negeri dan keputusan Kabinet yang melarang penggunaan kalimah tertentu yang selama ini dianggap eksklusif untuk umat Islam jelas tidak menjadi kenyataan.
Mahkamah Tinggi Kuala Lumpur dalam kes tersebut membenarkan permohonan pihak gereja Roman Katholik untuk menggunakan Kalimah Allah.
Kita tidak punya banyak pilihan selain keluar segera dari kepompong mentaliti bergantung kepada perlindungan undang-undang dan bangkit bergerak sebagai satu umat yang dirasakan kehadirannya.
Untuk renungan kedudukan Islam sebagai agama rasmi yang telah wujud lama sebelum merdeka telah diiktiraf di dalam Perlembagaan dan ini memberikan hak kepada agama Islam untuk diberikan keistimewaan mengatasi agama lain. Peruntukan undang-undang memberikan pengiktirafan kepada agama Islam hingga sesiapa yang didapati menyebarkan agama lain kepada orang Islam boleh dikenakan hukuman atas kesalahan jenayah.
Bagaimanapun pada hari ini, penggunaan kalimah yang dulunya eksklusif milik orang Islam dan pelbagai dakyah bagi memesongkan akidah umat Islam menggunakan teknologi maklumat yang canggih boleh sahaja dibaca oleh anak-anak kita dengan membuka komputer di dalam rumah dan tidak lagi mampu disekat oleh peruntukan undang-undang yang ada.
Di hujung jari anak-anak kita pada hari ini, mereka boleh membuka pelbagai perakuan daripada rakyat Malaysia yang murtad dengan pelbagai tohmahan dan kejian terhadap agama Islam. Tidaklah lagi menghairankan apabila lagu Allahuakbar dan Alhamdulillah telah boleh dinyanyikan di gereja-gereja bagi menyerapkan kalimah Allah dengan agama mereka.
Lebih daripada itu banyak peruntukan undang-undang dan Perlembagaan Persekutuan kini diterjemahkan dalam konteks yang diterbalikkan hingga apabila Perkara 3(1) dalam Perlembagaan berkaitan peruntukan agama Islam sebagai agama Persekutuan disebut, maka peruntukan berkaitan kebebasan kepada semua orang untuk mengamalkan agama mereka sendiri juga adalah dijamin. Ia kelihatannya menjadi lebih dominan dan penting pula sehingga pihak agama lain itu boleh pula melepasi batasan yang digarispandukan oleh peruntukan Perlembagaan.
Hujah kebebasan beragama inilah yang digunakan untuk menghalalkan tindakan mereka menyebarkan dakyah agama kepada umat Islam. Bible telah dicetak dan boleh dibaca dalam bahasa Melayu, kalimah Allah telah mula digunakan, bantuan-bantuan kebajikan seringkali tiba lebih awal dan mewah daripada bantuan Majlis Agama Islam Negeri dan mereka menggambarkan agama mereka sebagai agama yang begitu mudah dan relevan untuk zaman ini.
Perlindungan terhadap undang-undang dalam kes yang dikendalikan pihak Jabatan Agama Islam Selangor (JAIS) boleh menjadikan umat Islam dihampakan sekali lagi apabila tindakan JAIS memanggil 12 orang saksi beragama Islam dalam kes tersebut dijawab dengan pelbagai notis daripada para peguam bagi menidakkan kuasa JAIS memanggil saksi-saksi tersebut.
Sebagaimana kesukaran dalam menangani isu murtad, pihak berkuasa agama akan menghadapi pelbagai halangan bagi membuat pendakwaan terhadap pihak-pihak terbabit. Ironinya, jika pendakwaan yang dibuat terhadap orang Islam pun kelihatannya begitu sukar, apatah lagi jika pendakwaan itu hendak dilakukan terhadap orang bukan Islam yang menyebarkan dakyah agama mereka terhadap orang Islam.
Lebih mengaibkan pasca tindakan JAIS terhadap gereja tersebut, terdapat pula permohonan maaf daripada pihak berkuasa di Negeri Selangor terhadap gereja tersebut. Apa sudah jadi dengan umat Islam di negara kita.
Umat Islam jelas tidak lagi boleh menggunakan skrip lapuk bagi mempertahankan agama Islam. Demonstrasi dengan jeritan sekadar 2-3 kerat yang hadir, memorandum atau kutukan tidak menghadirkan apa-apa impak kepada pihak gereja. Perlu diakui bahawa perlindungan undang-undang hanya boleh melindungi umat Islam pada satu tahap sahaja.
Apabila serangan dan gerakan itu menjadi begitu meluas, perlindungan itu akan akhirnya jatuh juga menyembah bumi. Perlindungan undang-undang juga membawa erti kebergantungan yang keterlaluan terhadap agensi atau jabatan kerajaan sahaja.
Tanpa menidakkan usaha-usaha yang telah agensi ini lakukan, kita juga hendaklah mengakui bahawa sebahagian besar penggerak agama Islam pada hari ini adalah mereka yang makan gaji sedangkan gerakan agama lain didukungi dan dilaksanakan dengan sepenuh jiwa secara sukarela oleh badan-badan dan organisasi NGO mereka.
Tidak ada gunanya juga kita asyik menyalahkan gereja-gereja atas usaha yang dilakukan oleh mubaligh mereka. Lihatlah sahaja bagaimana mereka berjaya mengumpulkan anak-anak pelbagai bangsa untuk menghadiri kelas-kelas tuisyen, pengijazahan kelas-kelas tadika di dalam gereja mereka.
Mereka hadir tepat pada waktu yang diperlukan oleh golongan yang memerlukan dengan membawa imej yang begitu segar dan lembut. Sampai bila kita harus berasa takut, bersembunyi dan berlindung di sebalik perlindungan pelbagai undang-undang seolah-olah kita ini adalah umat atau bangsa yang cacat atau kurang vitamin hingga kita perlu sahaja setiap masa dipapah untuk mendepani gerakan mereka.
Para profesional, ahli korporat, ulama, ilmuwan, anggota perkhidmatan awam dan setiap individu Muslim seolah-olah berada dalam zon beku tahap maksimum hingga tidak langsung boleh bergerak untuk menyusun gerakan dakwah yang lebih segar bagi menyaingi gerakan yang dibuat oleh pihak gereja.
Akhirnya kita mengambil jalan mudah bagi mengatasi kelemahan dan kebejatan pemikiran kita dengan menyerahkan semuanya di bawah bebanan Jabatan Kerajaan, Majlis Agama dan akhirnya berlindung di bawah kuasa Tuanku Sultan.
Gerakan mempertahankan dan menyebarkan agama Islam dan hak-hak orang Melayu sambil meraikan hak-hak agama lain dalam negara majmuk hendaklah dibuat dengan lebih terancang, boleh dijiwai dan tersusun oleh setiap organisasi Muslim.
Oleh : Ikbal Salam
Penulis ialah Peguambela & Peguamcara di Johor Bahru
Setiap kali berlaku kejadian dan usaha untuk memesongkan akidah umat Islam dan seterusnya menghakis martabat sebagai agama Persekutuan sebagaimana yang berlaku di Gereja Methodist, Damansara Utama pada 3 Ogos 2011, tindakan umat Islam bukanlah sesuatu yang sukar untuk dijangkakan.Ada yang berdemonstrasi dalam jumlah yang kecil, parti-parti politik Melayu/Islam sibuk menyalahkan satu sama lain dan cuba memperoleh manfaat politik daripadanya dan ada juga yang menyerahkan memorandum kepada pihak-pihak tertentu dengan merujuk kepada frasa-frasa tertentu dalam Perlembagaan Persekutuan sebagai manifestasi ketidakpuasan hati mereka terhadap pihak tersebut.
Kemuncak daripada tindakan itu, mereka akan mengadu pula kepada Tuanku Sultan untuk mempertahankan ketertinggian dan kesucian agama Islam.
Sedar atau tidak umat Islam tidak lagi boleh selama-lamanya terlalu bergantung kepada perlindungan atau papahan undang-undang untuk mempertahankan mereka. Tanpa menidakkan keperluan kita memartabatkan dan meletakkan undang-undang negara pada tempat yang tinggi, kadang-kadang pergantungan yang keterlaluan pada perlindungan itu akan menyebabkan umat Islam dan bangsa Melayu kelihatannya menjadi umat yang begitu lemah dan tidak bermaya.
Dalam kes tuntutan kalimah Allah oleh agama Kristian sedikit masa dahulu, hasrat kita untuk mendapatkan perlindungan dengan merujuk kepada Enakmen Pengawalan Agama Islam Negeri-Negeri dan keputusan Kabinet yang melarang penggunaan kalimah tertentu yang selama ini dianggap eksklusif untuk umat Islam jelas tidak menjadi kenyataan.
Mahkamah Tinggi Kuala Lumpur dalam kes tersebut membenarkan permohonan pihak gereja Roman Katholik untuk menggunakan Kalimah Allah.
Kita tidak punya banyak pilihan selain keluar segera dari kepompong mentaliti bergantung kepada perlindungan undang-undang dan bangkit bergerak sebagai satu umat yang dirasakan kehadirannya.
Untuk renungan kedudukan Islam sebagai agama rasmi yang telah wujud lama sebelum merdeka telah diiktiraf di dalam Perlembagaan dan ini memberikan hak kepada agama Islam untuk diberikan keistimewaan mengatasi agama lain. Peruntukan undang-undang memberikan pengiktirafan kepada agama Islam hingga sesiapa yang didapati menyebarkan agama lain kepada orang Islam boleh dikenakan hukuman atas kesalahan jenayah.
Bagaimanapun pada hari ini, penggunaan kalimah yang dulunya eksklusif milik orang Islam dan pelbagai dakyah bagi memesongkan akidah umat Islam menggunakan teknologi maklumat yang canggih boleh sahaja dibaca oleh anak-anak kita dengan membuka komputer di dalam rumah dan tidak lagi mampu disekat oleh peruntukan undang-undang yang ada.
Di hujung jari anak-anak kita pada hari ini, mereka boleh membuka pelbagai perakuan daripada rakyat Malaysia yang murtad dengan pelbagai tohmahan dan kejian terhadap agama Islam. Tidaklah lagi menghairankan apabila lagu Allahuakbar dan Alhamdulillah telah boleh dinyanyikan di gereja-gereja bagi menyerapkan kalimah Allah dengan agama mereka.
Lebih daripada itu banyak peruntukan undang-undang dan Perlembagaan Persekutuan kini diterjemahkan dalam konteks yang diterbalikkan hingga apabila Perkara 3(1) dalam Perlembagaan berkaitan peruntukan agama Islam sebagai agama Persekutuan disebut, maka peruntukan berkaitan kebebasan kepada semua orang untuk mengamalkan agama mereka sendiri juga adalah dijamin. Ia kelihatannya menjadi lebih dominan dan penting pula sehingga pihak agama lain itu boleh pula melepasi batasan yang digarispandukan oleh peruntukan Perlembagaan.
Hujah kebebasan beragama inilah yang digunakan untuk menghalalkan tindakan mereka menyebarkan dakyah agama kepada umat Islam. Bible telah dicetak dan boleh dibaca dalam bahasa Melayu, kalimah Allah telah mula digunakan, bantuan-bantuan kebajikan seringkali tiba lebih awal dan mewah daripada bantuan Majlis Agama Islam Negeri dan mereka menggambarkan agama mereka sebagai agama yang begitu mudah dan relevan untuk zaman ini.
Perlindungan terhadap undang-undang dalam kes yang dikendalikan pihak Jabatan Agama Islam Selangor (JAIS) boleh menjadikan umat Islam dihampakan sekali lagi apabila tindakan JAIS memanggil 12 orang saksi beragama Islam dalam kes tersebut dijawab dengan pelbagai notis daripada para peguam bagi menidakkan kuasa JAIS memanggil saksi-saksi tersebut.
Sebagaimana kesukaran dalam menangani isu murtad, pihak berkuasa agama akan menghadapi pelbagai halangan bagi membuat pendakwaan terhadap pihak-pihak terbabit. Ironinya, jika pendakwaan yang dibuat terhadap orang Islam pun kelihatannya begitu sukar, apatah lagi jika pendakwaan itu hendak dilakukan terhadap orang bukan Islam yang menyebarkan dakyah agama mereka terhadap orang Islam.
Lebih mengaibkan pasca tindakan JAIS terhadap gereja tersebut, terdapat pula permohonan maaf daripada pihak berkuasa di Negeri Selangor terhadap gereja tersebut. Apa sudah jadi dengan umat Islam di negara kita.
Umat Islam jelas tidak lagi boleh menggunakan skrip lapuk bagi mempertahankan agama Islam. Demonstrasi dengan jeritan sekadar 2-3 kerat yang hadir, memorandum atau kutukan tidak menghadirkan apa-apa impak kepada pihak gereja. Perlu diakui bahawa perlindungan undang-undang hanya boleh melindungi umat Islam pada satu tahap sahaja.
Apabila serangan dan gerakan itu menjadi begitu meluas, perlindungan itu akan akhirnya jatuh juga menyembah bumi. Perlindungan undang-undang juga membawa erti kebergantungan yang keterlaluan terhadap agensi atau jabatan kerajaan sahaja.
Tanpa menidakkan usaha-usaha yang telah agensi ini lakukan, kita juga hendaklah mengakui bahawa sebahagian besar penggerak agama Islam pada hari ini adalah mereka yang makan gaji sedangkan gerakan agama lain didukungi dan dilaksanakan dengan sepenuh jiwa secara sukarela oleh badan-badan dan organisasi NGO mereka.
Tidak ada gunanya juga kita asyik menyalahkan gereja-gereja atas usaha yang dilakukan oleh mubaligh mereka. Lihatlah sahaja bagaimana mereka berjaya mengumpulkan anak-anak pelbagai bangsa untuk menghadiri kelas-kelas tuisyen, pengijazahan kelas-kelas tadika di dalam gereja mereka.
Mereka hadir tepat pada waktu yang diperlukan oleh golongan yang memerlukan dengan membawa imej yang begitu segar dan lembut. Sampai bila kita harus berasa takut, bersembunyi dan berlindung di sebalik perlindungan pelbagai undang-undang seolah-olah kita ini adalah umat atau bangsa yang cacat atau kurang vitamin hingga kita perlu sahaja setiap masa dipapah untuk mendepani gerakan mereka.
Para profesional, ahli korporat, ulama, ilmuwan, anggota perkhidmatan awam dan setiap individu Muslim seolah-olah berada dalam zon beku tahap maksimum hingga tidak langsung boleh bergerak untuk menyusun gerakan dakwah yang lebih segar bagi menyaingi gerakan yang dibuat oleh pihak gereja.
Akhirnya kita mengambil jalan mudah bagi mengatasi kelemahan dan kebejatan pemikiran kita dengan menyerahkan semuanya di bawah bebanan Jabatan Kerajaan, Majlis Agama dan akhirnya berlindung di bawah kuasa Tuanku Sultan.
Gerakan mempertahankan dan menyebarkan agama Islam dan hak-hak orang Melayu sambil meraikan hak-hak agama lain dalam negara majmuk hendaklah dibuat dengan lebih terancang, boleh dijiwai dan tersusun oleh setiap organisasi Muslim.
Oleh : Ikbal Salam
Penulis ialah Peguambela & Peguamcara di Johor Bahru
No comments:
Post a Comment